සිතුවිලි දනව්ව...

             සුළු මොහොතකින්
          ප්‍රේමයක් දෙදරා
           යැවීමට සමත්,
        ඇසීමට ප්‍රියක් නැති
           මසිත මෙන්ම
      ඒ දයාබර සිතත් හැඞවූ,
   මහා පෙරලියක් කිරීමට හැකි
       ඒ පව්කාර සිතුවිල්ල
        අන් කිසිත් නොව
             සැකය" යි...

දුක් ගින්න ඉවසන්නේ කොහොමද මෙමන්
මං දාලා ඔබ දැන් බෝ දුර ගිහින්
අපි මවපු හීනේ තනිවී මෙමන්
ඉන්නම් සදාකල් මග බලමින්..

සංසාරේ පුරාවට ඉන්නම් කියා
අද ඉන්න හැකිදෝ ඉතින් වෙන් වෙලා
කිසිදා නාවත් යලි මා සොයා
ඉන්නම් සදා මං පෙරමග බලා..

මට හිමි නොවුනත් ඔබ යලි කිසිදා
පෙරුමන් පුරන්නෙමි ඔබෙ වන්න සදා
ඉවසන්නම් ඉතින් මං මියෙන තුරා
මතු සසරෙදිවත් ඔබෙ වන්න සිතා..

කිමද දෙවියනේ ඔබ
මේ තරම් ඉක්මනින්
ඔහුව අපගෙන්
බොහෝ ඈතට ගෙන ගියේ??
 

දුකක් දැනුනා
වෙන්ව ගියදා
ඔබ යලිත් මගෙ
නොවෙන හින්දා...
දුකක් දැනුනා
ඔබ යලි දුටුව දා
ඇය ඔබේ ළඟ
සිටිය හින්දා...
දුකක් දැනුනා
ඔබ යලි පැමිණි දා
ඔහු ට දුක් දෙනු
නොහැකි හින්දා...
අනේ මට ලොකු දුකක් දැනුනා
ඔබ ලොවෙන් සමු අරන් ගියදා
යලිත් කිසිදිනක ඔබ මගෙ
දෙනෙත් ළඟ නොරැදෙනා හින්දා...

දයාව,

ගිරිදුර්ග පසු කර

මගේ පුංචි සමනලී
මා තනිකර යන්න ගිහින්
මගේ සමනලී..

ඔබගේ තනියට නිරතුරු

විටෙක මා ළග සිටින
තව විටෙක දුරක යන
නිරතුරුව කඳුලු දෙන
සිනහවද ගෙනත් දෙන
සිතින් මා ළග සිටින
නමුදු ඈතක සිටින
යටි හිතේ සැරිසරන
ලොවෙන් සැගවී සිටින
සිහිනයයි ඔබ මගේ..

ඉපදුන දවසෙ ඉදන් අද වෙනකල් මාව බලගන්නේ
මගෙ ආච්චි අම්මා..
ආච්චි අම්මේ මම ඔබට ණයගැතියි,,
ජීවිතේ ගැන මුකුත්ම නොදෙන හිටිය මට,
හැමදේම කියලා දීලා මගේ ළගින්ම ඉන්නේ
මගේ අම්මා..
මගෙ රත්තරන් අම්මේ ඔබ නොසිටියා නම්
මෙලහටත් මා ජීවිතය වරද්ද ගෙනය,,
මගේ ජිවිතයට ශක්තියක් වී නිරතුරුවම
මගේ ළගින් සිටින මගේ තාත්තේ
ඔබ මගේ ජීවිතයේ හිරු කිරනයි,,
දුර රටක හිටියත් නිරතුරුවම
මගෙ දුක සැප බෙද ගන්න,
මිතුරන් දෙදෙනෙකු මෙන්
ජීවිතයේ හරි වැරදි කියා දෙන
මගේ දයාබර සොහොයුරනි
ඔබ දෙදෙන මගෙ දෙනෙත් යුග හා සමයි,,,

මට මෙහෙම ලියන්න උදව් කරන්නේ ගෙහන් අය්යා.. මම ලියපුවා දැකලා මට මෙහෙම දෙයක් පටන් ගන්න කියලා දුන්නෙ එයා තමය්.. අය්යා මට මේක පටන් ගන්න උදව් කලාට ගොඩාක් පින්...