Friday, April 30, 2010
අහසට පෙම් බඳිමි
නොලැබෙනා බව
දැනුනත්
සඳ කිරණ වත්
මට ලැබෙනවා
යැයි සිතා..
එහෙත් අමාවක
වැඩි දුරක නොවේ තව..
අමාවක පැමිණි කල
අහිමි වේවි සඳ කිරණද මට,
අනේ මට සිදුවේවි
කෑ ගසා හඞන්නට
බලා හිස් අහස දෙස...
Friday, April 23, 2010
මා ද මිනිසත් බව යැයි කියා
මිරිගුවකට රැවටුනෙමි..
ඒ මිරිගුව ඔබය...
ඔබ සමාජය ඉදිරියේ ධාර්මිකමිනිසකු වුවත් ඔබ බෙහෙවින්
කුරිරු හදවතක් ඇති මිනිසෙකි,
අවසානයේ මා තනි වුනි....
නමුත්,,, ටික කලකට ඉහතදී
නොසිතූ ලෙස මිනිසුන් අතරේ
මිනිසත් කමින් පිරුණු කාරුණික හදවතක්
ඇති ඒ මිනිසා මට මුණගැසුනි..
ඔබ වෙනු වෙන් මා කඳුලු හෙලනා විට
මගේ ළගින් හුන් එකම මිනිසා ඔහුය..
අද මම හදවතින්ම සතුටු වෙමි,
ඒ ඔබව මාගේ මතකයටවත්
නොනැගෙන නිසාවෙනි...
සතුටු වෙච්ච ඔයා
අව්රුදු ගණනකට යලි
නොඑන්නම යන්න ගියා..
අපි නෙතින් නොදකිනා
දුරක සිටියත්,කටහඬවත්
අසන්නට නොහැකි වුවත්
අපේ හදවත් වල තියෙන
බැඳීම එහෙම්ම තියේවි..
මං බලා ඉන්නම් ඔයා
එන දවසට ඔයාව
පිළිගන්න,,
ඔයා මං ගැන දැකපු
හැම සිහිනයක්ම සැබෑ කරන්...< මග බලා සිටින මෙවැනි අය වෙනුවෙන්.. >
Tuesday, April 13, 2010
දයාව,
ආදරය පුරවාගත් සිතින්
විරහව හා කඳුල ද සමගින්
බොහෝ දුර ගෙවා
කෂේම භූමියකට
පා තැබුවෙමි...
එහෙත්
යාමට එවන් දුරක්ම
තවත් ඉතිරිව ඇතනිසි අරමුණක් ඇතිව
මා බලාපොරොත්තු වන
ඉලක්කය කරා,
ඉතාම විමසිල්ලෙන්
ගල් මුල් වලින් බේරී
යෝධයන් ලෙස
වෙස් වලාගෙන සිටින
හිස් මිනිසුන්ගේ
සත්යයක් නොමැති
චෝදනා අතරින්
ගමන් කල යුතුය මම...
Wednesday, April 7, 2010
;;
Subscribe to:
Posts (Atom)
Powered by Blogger.